Sinds kort doe ik voice-overklussen en stemopdrachten, en kun je mij hiervoor dus inhuren. Ik ben onder andere beschikbaar voor radio- en tv-commercials, promotie- en instructievideo’s, trailers, bedrijfsfilms, e-learnings, animaties, voice response, luisterboeken en museumtours. Mijn stemdemo(‘s) staan inmiddels online, neem maar eens een kijkje!
Sinds een jaar of anderhalf vertaal ik naast romans af en toe non-fictieboeken/cadeauboekjes, met onderwerpen als persoonlijke ontwikkeling, positiviteit en dankbaarheid. Deze kleine projecten vind ik fijn om te doen; ik kan lekker creatief zijn met taal…
Hoi Annelies! Hoelang ben jij al vrijwilliger bij Pinetum Blijdenstein?
Ik denk inmiddels al elf of twaalf jaar. Toen mijn man 14 jaar geleden overleed en mijn werk stopte, dacht ik: en nu? Ik ga vrijwilligerswerk doen. En ik hou heel erg van bomen en tuinen. Toen ben ik gaan googelen en kwam ik het Pinetum tegen. Ik had géén idee wat een pinetum was of wáár het was, maar ik dacht: ik stuur een mailtje. Toen kreeg ik reactie terug van Hans (van Roon, de tuinbaas, red.), of ik volgende week woensdag kon komen? Dan zou ik een rondleiding krijgen en kon ik kijken of het me leuk leek.
Ha, Ineke. Je bent vrijwilliger bij Pinetum Blijdenstein. Hoe was je eerste kennismaking met het Pinetum? Dat moet al meer dan dertig jaar geleden zijn. Mijn kinderen zaten op de Vondelschool hierachter. Zij kwamen een enkele keer met school in de tuin. Toen ben ik eens komen kijken. Het zag er anders uit dan nu, dat weet ik nog wel. Daarna was ik hier pas weer in september 2011, met een rondleiding tijdens de Open Monumentendag. Dat jaar in april was ik met pensioen gegaan en nu zag ik een A4’tje hangen in bezoekerscentrum Klein Vogelenzang, waarop stond dat ze vrijwilligers zochten. En toen dacht ik: dat lijkt me wel […]
Simon, hoelang werk je al bij Pinetum Blijdenstein?Sinds februari 2017, dus al 4,5 jaar. Een jaar of vijf daarvoor liep ik stage bij Kasteel Sypesteyn voor de middelbare school. De tuinbaas van Sypesteyn Henny van der Wilt kende Hans (van Roon, tuinbaas van Pinetum Blijdenstein, red.) en op een dag zei ze: ‘Kom, we gaan een keer naar het Pinetum, dat vind jij vast ook een leuke tuin om te bekijken. Hans de tuinbaas is heel aardig, hij geeft ons dan vast ook een rondleiding.’ We zijn toen hiernaartoe gefietst vanuit Loosdrecht. En na de rondleiding zei Hans tegen me: ‘Als je hier ooit wil komen werken, bel je me […]
Vanuit mijn hoekje kan ik alles goed zien. Rondom heb ik uitzicht op een guur buiten door de lage, licht beslagen geruite ramen. Het typische interieur van een pannekoekenrestaurant omringt me: donker hout, rood-wit geblokte tafelkleedjes, koperen potten en pannen aan het plafond. Het is februari, half vier ‘s middags en ik zit met een coming of age-roman op een stapel kussens in een houten hoekbank. De tent is nagenoeg leeg; zachte radiomuziek vult de ruimte.
Sinds 2017 vertaal ik met enige regelmaat boeken voor verschillende uitgeverijen, waaronder Xander Uitgevers en Uitgeverij Volt. Zo verzorg ik de Nederlandse versie van deze Engelstalige fictiepareltjes.
Voor Cordia Design in Naarden schreef ik de teksten voor hun nieuwe (led)spiegel webshop. Kijk voor alle teksten op ledspiegels.nl. Hieronder zie je een deel van de bedrijfspagina.
Wattenstaafjes overalMiauwen in de nachtHet huis is nu gewoon van haarHaar waar je ’t niet verwacht Iets te harde bijtjesDiepe krassen in mijn handSpelen zonder eindeOf tot je op bent, dan Overleden plantenDerde plantenpot kapotLuchtjes met een redenRomantiek bespot Halen in mijn kledingHalen in mijn bankHalen in mijn alles#nieuwehalen Ogen immer turendBehalve op mijn schootOnvermoeibaar monsterHou je niet zo groot Aandacht vragend bolletjeBij thuiskomst bij de deurJe miauwen hoog, je flanken warmJij harige charmeur
Met sjaals nog om hun nek – de jas van het meisje nog aan – gaat het stelletje zitten. Hoofden gebogen. Witblauw licht beschijnt hun gezicht en flikkert in hun ogen. Licht dat fel afsteekt tegen de warme gloed van het kaarsje op de ronde tafel. Wat zouden ze zijn? Twintig? Samen liepen ze zo-even het sfeervol verlichte grand café binnen en streken neer in de bruinleren bank. Na nog geen tien seconden kwamen de telefoons uit de jassen tevoorschijn.